start > fotografie > Noordse Landschappen > Noordse pareltjes > fotoalbum
Steen
verbeelding van een traag bestaan
De landschappen bewegen mee met de seizoenen. Bovenstaande impressies zijn een reflectie op de landschappen in de maanden september (Sápmi) en half april / begin mei (Midden- en Zuid-Zweden)
Hieronder vindt u de vindplaatsen en jaar van fotografie:
2 Sápmi, Kiruna Zweden (2017)
3 Sápmi, NP Urho Kekkonen Finland (2008) Kekkonen Finland (2017)
4 Zuid-Zweden, Östergötland (2016)
5 idem
6 idem
7 Sápmi, NP Urho Kekkonen Finland (1998)
8 Sápmi, NP Urho Kekkonen Finland (2000)
9 Sápmi, NP Urho Kekkonen Finland (2008)
10 Sápmi, Nordland (NP Børgefjell) Noorwegen (1993)
11 idem
12 Sápmi, Finnmark (Barentszee) Noorwegen (1993)
13 Zuid-Zweden, Östergötland (2016)
14 Sápmi, Nordland (NP Børgefjell) Noorwegen (1993)
15 Sápmi, Kiruna Zweden (2002)
16 Sápmi, Finnmark Noorwegen (1996)
17 idem
18 idem
19 Sápmi, Nordland (NP Børgefjell) Noorwegen (1993)
20 Sápmi, Finnmark Noorwegen (1999)
21 Sápmi, Finnmark Noorwegen (1996)
22 idem
23 Sápmi, Finnmark Noorwegen (1997)
24 Sápmi, Finnmark Noorwegen (1996)
25 Sápmi, Finnmark Noorwegen (1999
26 Sápmi, Finnmark Noorwegen (2017)
27 Sápmi, Troms Reisadalen Noorwegen (1997)
28 idem
29 idem
30 idem
31 idem
32 idem
33 Sápmi, Kiruna Zweden (2002)
34 Sápmi, Fins Lapland (2007)
35 Sápmi, Kiruna Zweden (2002)
36 idem
37 Nasafjállet, Zweden 1988
38 idem
39 Setesdalsheiene, Zuid-Noorwegen 1993
40 idem
41 idem
42 Setesdal Austhei, pad Hovden -Tjörnebrotbu
43 Zuid-Zweden Öland 2013
44 idem
45 Zuid-Zweden, Kalmar (2008)
46 z.t.
Zie ook de volgende boeken:
- Bjornelund, Marcia (2025) Het verborgen leven van stenen. Een geologische biografie van de aarde. Ten Have.
- Caillois, Roger (1995) Stenen. De Bezige Bij.
Er is niets beweeglijker dan steen.
Temperatuurverschillen, cycli van vorst en dooi, rukken en trekken aan de steen. Hij verweert en valt uiteen. Stukje voor stukje wordt hij meegesleept door het onstuimige water naar de zee. Laagje voor laagje wordt op de zeebodem afgezet. Het sediment zakt vervolgens dieper en dieper weg, en wordt weer steen.
Langzaam schuift de zeebodem op, centimeter voor centimeter. De bodem duikt onder het continent de diepte in, de hitte van de aarde tegemoet. Het gesteente smelt en gaat ten onder in het kolkende magma waarin ieder onderscheid, iedere vorm verdwijnt. Als lava wordt het weer uitgespuwd en de cyclus start opnieuw.
Sommig gesteente ontsnapt aan dit trieste lot. Daar, deep down below, is een prachtig overgangsgebied waar de sedimentlagen worden gekneed en geplooid in grillige vormen: er ontstaat een metamorf gesteente met een bijzondere textuur. Een deel van dit nieuwe gesteente weet te ontsnappen aan het eenvormige geweld van de vloeibare kokende massa en komt weer omhoog. Majestueus laat het zich opheffen en stelt haar nieuwe pracht ten toon, voor hen die verloren lopen.
De steen is opgenomen in een niet goed te begrijpen maar eindeloos spel dat gaande wordt gehouden door twee warmtebronnen, de zon en de aarde zelf.
Roger Caillois, antropoloog en lid van de Académie Française, was gefascineerd door de vormen van de stenen zelf. Aan de hand van exemplaren uit zijn privé-collectie beschrijft hij in zijn boekje Pierres (Stenen) de wonderlijke vormen en vaak zeer suggestieve voorstellingen die er in zijn aan te treffen. Tussen de menselijke verbeelding en die van de materie ziet hij correspondenties. Voortdurend is hij op zoek naar analogieén.
Breuken, erupties, verdwijngaten, valkuilen, afschuivingen, verwering, erosie, afkalving. Zomaar wat woorden uit de rijke taal van de geologen. Woorden die kunnen dienen om maatschappelijke en politieke ontwikkelingen te typeren.
Frans van den Pol, 1996
© Frans van den Pol